Als je alleen je hoofd was, dan was je wel als hoofd geboren.
Je bent niet alleen je gedachten. Je bent ook niet alleen wat je voelt en je bent ook niet alleen je lijf. Je bent alles bij elkaar en heel belangrijk: ook alles tegelijkertijd!
Toch is het vaak zo dat we onszelf in stukjes opdelen en het los van elkaar benaderen. Als ik luister naar wat mensen elkaar vertellen, dan valt mij op dat we wel praten over wat we denken, over wat we voelen en over welke mentale of fysieke klachten we hebben.
Maar bijna nooit vertellen we elkaar over de samenhang tussen alles.
Laat ik een voorbeeld over mezelf geven:
Ergens gedurende mijn werkdag was ik bij een echtpaar met hele ingewikkelde hulpvragen, mevrouw heeft dementie, meneer een lichte verstandelijke beperking, het huis is vervuild, er zijn financiële zorgen, nauwelijks een sociaal netwerk, medische problemen, er moet van alles geregeld worden en ik ben de enige begeleider in beeld.
Na deze dag kwam ik moe en sacherijnig thuis.
Wanneer ik mezelf dan in delen zou opsplitsen dan zou ik kunnen zeggen: ik had een drukke dag en ik ben erg moe en sacherijnig. Of: ik voel geen klik met dit echtpaar, ik word moe en sacherijnig van ze.
Maar wanneer ik het hele verhaal zou vertellen dan is het als volgt:
Ik was bij een echtpaar dat veel meer nodig heeft dan ik in mijn eentje kan bieden, dit doet me denken aan mij kindertijd waar het heel vaak zo was dat ik verantwoordelijkheden had die groter waren dan ik aankon. Daar word ik moe en sacherijnig van. En daaronder voel ik verdriet, verdriet over te weinig verbinding en afstemming. Wat ik nodig heb is steun en meer mensen die samen met mij dit echtpaar begeleiden.
Ervaar je het verschil?
Wanneer ik alleen mijn hoofd het verhaal had laten vertellen, dan had ik de gevoelens in mijn lijf van vermoeidheid, verdriet, gebrek aan verbinding en steun genegeerd. En als ik dat heel lang of heel veel zou doen, dan maak ik mijn eigen recept voor burn-out, ziekte of depressie. (en in mijn optiek ben ik dan ook geen goede begeleider)
Gevoelens willen ontmoet worden en wanneer je daar geen tijd en ruimte voor had, of je mist kennis en inzicht over de samenhang van alles dat bij jou hoort, dan sla je ze ergens op in je lijf als stress. Dit gaat altijd ten koste van je levensenergie en je potentieel om heelheid en verbinding te ervaren.
Herkenbaar? En zou je graag wat hulp willen bij het luisteren naar de signalen van je eigen lijf en de samenhang ontdekken?
Laat mij je dan helpen, ik doe het heel graag!
Danielle