Gek eigenlijk dat we gevoelens en emoties onderverdelen in positief en negatief.
De negatieve zijn vaak veel minder welkom dan de positieve.
Zo zei een client een tijd geleden tegen me:
“Ik blijf liever weg bij boosheid, dat is een emotie die me niet tot dienst is, elke keer wanneer ik boos wordt heb ik mezelf niet in de hand, ik ga van boos naar woedend in 5 seconden. Mensen schrikken van me en nemen dan afstand. Erna heb ik zoveel spijt en voel ik me alleen, eenzaam en verdrietig. Mijn excuus is oprecht, maar na een paar keer haken mensen dan toch af. Dus nee, ik wordt liever niet boos…”
Ze wilde wel graag onderzoeken waar dit vandaan kwam. En zo waren we samen nieuwsgierig naar haar boosheid, leerde ze deze te voelen en nog veel belangrijker: te reguleren waardoor haar zenuwstelsel niet meer meteen de weg naar woede hoeft te kiezen.
Een tijdje geleden zei ze: boosheid is best een fijn gevoel: het is kalm, rustig en krachtig.
Ik kan dan even bij mezelf checken: waarom ben ik boos? Wat voel ik? En waar voel ik dat in mijn lijf? Soms weet ik het meteen en kan ik dat op een rustige manier zeggen en soms ook niet en duurt het even voordat ik het weet. Het gaat steeds beter en ik ben veel minder vaak zo woedend.
Hoe is dat bij jou? Heb jij ook weleens moeite met boosheid?
Zou je dat samen met mij eens willen onderzoeken?