Opeens was je er, twee zomers geleden, in een klein kerkje in Frankrijk.
“Ik ben Maria” ik hoorde je stem in mijn hoofd en voelde een liefdevolle energie om me heen stromen, door me heen stromen. Naast me zat Esmé, mijn stiefdochter, we hadden een kaars opgestoken in de Mariakapel en gevraagd of ze wilde helpen. We keken elkaar aan, Esmé en ik, natte wangen van de tranen.. zij voelde haar ook.
Naast ons zat een Franse vrouw met grote ogen naar me te kijken. Ze vroeg me wat ik gevraagd had en ze zei: “moeder Maria is er altijd voor iedereen die haar om hulp vraagt” ze kuste mijn hand en legde hem op haar hoofd en ik voelde de energie van Maria door mijn hand, in haar hoofd stromen. De vrouw bedankte me en we liepen weg. Allebei een beetje flabbergasted door de ervaring.
Een paar dagen later bevond ik me ruim 100 meter onder de grond in een prachtige grot. Je was er weer, deze keer zag ik je in mijn hoofd als een vrouw met wit golvend haar en een roze/rode bloem in je haar. Ik mocht een wens doen.
Voordat ik kon zeggen: laat mij de staatsloterij winnen.. zei ik: “ik wil me ten diepste met het leven kunnen verbinden”. Dat antwoord werd met een grote glimlach ontvangen. Een glimlach die ik in mijn hele lijf voelde.
De volgende ochtend zei Bart, mijn broodnuchtere partner tegen me: “ik moet je iets vertellen: Ik heb vannacht bezoek gehad van de heilige Maria en ze vroeg me dringend of ik je mee wilde nemen naar Nevers, naar het lichaam van Bernadette. Je mag zelf weten of je een rozenkrans meeneemt, maar dat zouden ze wel heel fijn vinden”
Alles, maar dan ook alles in mij, ging eerst op slot. Doe effe normaal!
Ik heb wel vaker ervaringen tussen Hemel en Aarde en heel eerlijk: een ander hoeft hier van mij niets mee. Wanneer ik de enige ben die het ervaart, dan kan ik ook gewoon een beetje gek zijn. Maar drie mensen naast mijzelf, dat is het begin van een meerderheid.
Ik snapte volkomen dat ze Bart had gevraagd, had ze het mij gevraagd, dan had ik dat afgedaan met: “ik ben me daar een beetje gek, luisteren naar een stem die me een opdracht geeft” en ook: “waarom ik? Ik ben maar een heel gewone vrouw” en “wie ben ik dat ik denk dat ik Maria hoor?” Ik vond het veel te veel eer…
In Nevers was er het gebalsemde lichaam van Bernadette, de vrouw die in Lourdes de visioenen van Maria had ontvangen. Kijkend naar haar lichaam, vertelde Maria aan mij, dat Bernadette ook een heel gewone vrouw was en toch had zij Maria kunnen horen, net als ik. Ze liet me voelen dat er veel zuiverheid in mijn geloof in God zit en dat het goed is om mijn ervaringen in te bedden in mijn geloof. Dat zou me houvast en vertrouwen geven. Ze zei bovendien: ik zal je moeder zijn en haar woorden resoneerden in mijn lijf als zuiverheid.
En zo gaat het sindsdien. Wanneer ik aan het werk ben, dan stroomt ze door me heen, via mijn ogen en mijn handen. Het voelt voor mij als een heilige ruimte.
Praten doet ze niet veel tegen me en dat is ook niet nodig. Ze is er, voor iedereen die haar zo nodig kan hebben. Wanneer je verdrietig bent, oud zeer met je meedraagt of je ontheemd voelt, dan is zij er, troostend, zuiver en moederlijk: Moeder Maria.
Het is haar om het even hoe je haar noemt: Maria, de grote moeder, zij die adem geeft. Zij is alles en alles is ineen in haar, als het leven zelf. Ze vroeg mij of ik wilde opschrijven dat we elkaar kennen en dat ze jou ook kent en na twee jaar, durf ik dat, eindelijk..
Hele fijne kerstdagen,
Liefs Danielle